Pierwsze ślady Alfa Romeo prowadzą do roku 1906, gdzie w Napoli (Neapol) została założona firma o nazwie Societa Anonima Italiana Darrcq. W krótkim czasie jej siedzibę przeniesiono do miasta Milan (Mediolan). Początkowo inwestowali w nią Francuzi, jednak z czasem, odstąpili przedsiębiorstwo przemysłowcom z Lombardii. Rok później zmieniono nazwę na ALFA (Anonima Lombarda Fabbrica di Automobili) i stworzono nowe logo, zawierające czerwony krzyż na białym polu, który jest herbem Milanu (ten sam krzyż jest w logu drużyny AC Milan) i godło książąt Viscontich – poskręcany zaskroniec w koronie, połykający Saracena (swoje źródło ma jeszcze w historycznych krucjatach do Jerozolimy).
W roku 1910 ALFA wypuściła pierwszy model, który nosił nazwę 24HP i był wystawiony z myślą o Targa Florio (wyścig organizowany na krętych drogach Sycylii) – więc jak widać, firma ALFA jest związana z wyścigami od samego początku. W tym samym roku wyszedł model 12HP, a po trzech latach, w 1913 roku, nadeszła pora na 40-60HP. Te trzy samochody tworzyły paletę modeli z Portello (przedmieścia Milanu) do I wojny światowej. W 1915 roku firmę kupił przemysłowiec Nicola Romeo. Po zakończeniu wojny, zmieniono nazwę na Alfa Romeo. Od razu firma powróciła też do sportu. Podbijała trasy rajdów… W 1924 roku wystawiła samochody z silnikami doładowanymi, dzięki czemu po kilku latach sprężanie weszło do “cywila” w modelu 6C, który powstał w wersjach 1750 Gran Sport w 1929 roku, 1900 w 1933 roku, 2300 w 1934 roku i w 1939 roku wersja 2500. W 1931 roku wyprodukowano model 8C (ośmiocylindrowa rzędówka), której karoserię stylizował Zagato, Touring i Castagna. Do Grand Prix wystawiano bolidy P2 i P3. Jednym z rajdowych kierowców Alfy Romeo w tamtym okresie był… Enzo Ferrari. W 1933 roku Alfa Romeo została znacjonalizowana (upaństwowiona), a dla rentowności potrzebny był wzrost produkcji – więc samochody musiały być bardziej dostępne dla zwykłych śmiertelników. W tym samym roku Alfa Romeo wycofała się z wyścigów, a nowe wozy otrzymał Enzo Ferrari, który później dzięki doświadczeniu zdobytym w Alfie, założył w Modenie firmę Scuderia Ferrari.
Po zakończeniu II wojny światowej i wdrożeniu do Włoch planu Marshalla, przedsiębiorcy Alfa Romeo zda
wali sobie sprawę, że społeczeństwa z roku na rok będą coraz bogatsze i zmienią się też ich wymagania wobec samochodów. Alfa Romeo miała wtedy opinię zupełnie inną niż teraz. W mniemaniu przeciętnych ludzi, był to samochód z wielkimi sukcesami sportowymi, produkujący samochody niszowe, dostępne dla nielicznych (tak jak dzisiaj Ferrari). W 1950 roku Alfa Romeo wygrała Grand Prix na modelu 158 (1.5 litra pojemności i 8 cylindrów w układzie rzędowym na sprężarce mechanicznej, moc 350KM przy 8600obr/min, waga 710kg, projekt pochodził z 1938 roku). Alfa Romeo zdołała ten sukces powtórzyć jeszcze w 1951 roku na bolidzie AR Tipo 159, wtedy jeden z wyścigów przegrała z Ferrari, po którym Enzo Ferrari powiedział “Zabiłem swoją matkę”. Potem Alfa Romeo odbudowywała się ze zniszczeń wojennych i wycofała się z F1.
Powstały w 1950 roku model 1900 był połączeniem auta sportowego z samochodem rodzinnym. Posiadał czterocylindrowy rzędowy silnik, z dwoma wałkami rozrządu nad głowicą (DOHC) osiągał moc 65KM przy 4400 obr/min. W 1954 roku wyprodukowano model Giulietta, który był wzorem dla późniejszych modeli Alfa Romeo. Silnik był całkowicie odlany z aluminium (1900 miała żeliwny blok silnika), wersja 1.3 osiągała sprężanie 9,7:1 i moc 102KM. Masa własna wynosiła mniej niż tonę, więc prędkości spokojnie dochodziły, a nawet przekraczały 180km/h. Alfa Romeo Giulietta występowała w wersjach Sedan, Spider, Sprint, Veloce… Dużo można by wymieniać. Giulietta niewątpliwie była samochodem udanym. W lata sześćdziesiąte Alfa Romeo weszła z modelem Giulia, która miażdżyła konkurencję w wyścigach samochodowych. Samochód wytwarzano z silnikami 1300, 1750, 2000. Każdy z nich charakteryzował się sportowym zacięciem, silniki te uwielbiały wysokie obroty. Giulia powstawała też z silnikami 1600, głównie w czterodrzwiowych sedanach. Nie każdy pamięta, że Giulia zaprojektowana została z pomocą tunelu aerodynamicznego, który dzisiaj jest w użyciu powszechnym… Ale wtedy? W 1963 i 1965 roku wyszły kolejno modele TZ1 i TZ2 z nadwoziami wykonanymi ze stopów lekkich, bądź włókien szklanych. Rok 1966 przyniósł model Spider, który w tej samej karoserii był wytwarzany aż do 1994/95 roku. W 1970 roku Alfa Romeo próbowała podjąć walkę w klasie super-samochodów z Ferrari, Lamborghini i Maserati, wypuszczając model Montreal. Posiadał on silnik V8, o poj. 2500ccm, moc 200KM, z zasilaniem wtryskowym (sys. Spica) oraz pięciobiegową skrzynię biegów. Produkowany był przez 7 lat, sprzedawał się nie najlepiej, głównie wskutek panującego wówczas kryzysu energetycznego. W 1972 roku powstał model Alfetta, który posiadał układ Transaxle (skrzynia biegów przy moście napędowym).
W latach siedemdziesiątych powstały zakłady na południu Włoch w Pomigliano d’Arco. Rząd włoski chciał stworzyć na południu kraju nowe miejsca pracy. Produkowano tam samochód Alfa Romeo Alfasud z czterocylindrowym silnikiem boxer. Jako pierwsza Alfa Romeo miała ona napęd na przód. W 1978 roku powstał model Giulietta. Oferowano do niej silniki 1600, 1800 i 2000, wszystkie DOHC, przekazywały napęd na tył w układzie transaxle. Oferowano do nich też silniki 2.0 TD. Od 1978 roku 
oferowana była limuzyna Alfa 6. Umieszczano w niej silnik V6, chyba, że ktoś wolał diesla – wówczas montowano 5-cylindrową rzędową jednostkę VM z rozrządem na kołach zębatych i napędem rozrządu OHV. Alfa 6 nie posiadała układu transaxle, ale tylne tarcze hamulcowe znajdowały się przy moście napędowym. Silnik V6 z Alfa 6 z układem transaxle znalazł się w modelu GTV6.
Zaczął się kryzys, który gwałtownie narastał w latach osiemdziesiątych. Nowe auta musiały jednak powstawać. Włosi podpisali umowę z Nissanem. Dostali nadwozie Cherry, do którego montowali silniki boxera z Alfa Romeo Alfasud. Druga umowa wiązała Alfa Romeo z FIAT-em: na opracowanie limuzyny na wspólnej płycie podłogowej (chodzi o 164). Tak naprawdę nową Alfa Romeo, opracowaną tylko przez własnych inżynierów, był model 33. Następcą Alfetty był model 90, który przez skomplikowaną elektronikę był bardzo 
problematycznym samochodem, a następcą Giulietty była 75. Jednak produkcja Alfa Romeo szła równią pochyłą w dół, głównie dlatego, że firma nie zamierzała rezygnować z udziału w sporcie. W 1975 roku wygrała mistrzostwa świata w klasie Sport-Prototyp z modelem 33TT12. W F1 dostarczała silniki V12 do zespołów Brabham i Benetton.
W 1986 roku kierownictwo Alfa Romeo zdradziło, że prowadzi negocjacje z Fordem w sprawie przejęcia części kapitału Alfa Romeo. Na tę wieść od razu zareagował FIAT, który zainteresowany był wykupem całości kapitału. Alfa Romeo przeszła w ręce FIATa. Wyszedł model 164 na wspólnej płycie podłogowej z Lancią Thema, Fiata Croma i Saabem 9000. W 1992 roku światło dzienne ujrzał model 155, który swoją płytę dzielił z Fiatem Temprą i Lancią Dedrą. Zaczęła się era przednionapędówek. Alfie Romeo pozostały jednak silniki boxera, rzędowe czwórki ze zmiennymi fazami rozrządu oraz dwoma świecami na cylinder i klasyczne silniki V6. W 1989 roku Alfa zaprezentowała model SZ Zagato z silnikiem V6 i układem transaxle. W 1993 roku model 155 jako 155 V6 Ti wygrał Mistrzostwa Niemieckich Samochodów Turystycznych (DTM), pokonując Mercedesa. W 1994 roku wyszedł model GTV/Spider i 145/146 – ostatnie Alfy z silnikami boxer.
Następcą modelu 155 był model 156, pokazany w roku 1997. Alfa Romeo 156 zdobyła tytuł Car of The Year 1998, notując drugi w historii plebiscytu wynik (454 pkt.). Oferowana była z silnikami 1.6, 1.8, 2.0 – rzędowe czwórki, 2.5, 3.2 – widlaste szóstki i dieslami 1.9 (8V i 16V) i 2.4. W 1998 roku wyszedł model 166, stanowiący następcę Alfa Romeo 164. W roku 2000 wprowadzono zaś do sprzedaży następcę serii 145/146 – model 147. Alfa Romeo 147 została uhonorowana tytułem Car of The Year 2001 (235 pkt.). W 2003 roku serie GTV/Spider i 156 przeszły restyling. Rok później, na bazie 156 Sportwagon, wprowadzono model Crosswagon, z napędem na 4 koła, przekładnią TorSen i silnikami 1.9 JTD. W roku 2006 model 156 został zastąpiony modelem 159, a GTV zastąpiła Alfa Romeo Brera/Spider. Alfa Romeo Spider dostała nagrodę Cabrio of The Year 2006, a Alfa Romeo 159 zajęła 3. miejsce w konkursie Car of The Year 2006 (212 pkt.).
Opracował: fiergloo
Korekty: adasco
