Alfa Romeo 166 jest flagowym modelem włoskiej marki. Zastąpiła przestarzałą już Alfę 164. Zaprojektowana została w Centro Stile Alfa Romeo przez Waltera da Silvę.
Projektanci przyłożyli dużą wagę do szczegółów, jeden z kierowników ocenił ją wręcz “maniakalną”. Odbiorcy w tym segmencie mają swoje lata, więc stylistycznie 166 nie mogła być tak wyzywająca jak 156. Mimo tych założeń, projektanci nawiązali do cech charakterystycznych marki. Głębokie przetłoczenia na drzwiach oraz masce, której skrajna krawędź sięga zderzaka, a ponadto wąskie światła i małe szyby. Dzięki tym rozwiązaniom stylistycznym Alfa 166 nie daje zapomnieć o tym, że pochodzi ze słonecznej Italii – kraju szybkich i pięknych samochodów sportowych.
Dbałość o szczegóły widoczna jest na pierwszy rzut oka także we wnętrzu, kontynuującym ogólną myśl stylistyczną. Mimo, iż nie jest już tak oryginalne jak w mniejszej Alfie 156, mimo wszystko zasługuje na wielkie uznanie. Można się jednak przyczepić do materiałów użytych w przypadku niektórych elementów, ale szefostwo FIAT-a musiało znaleźć sposób na redukcję kosztów. Mimo tego mankamentu, nie da się oprzeć wrażeniu, że siedzimy w aucie luksusowym. Z dumą możemy wychwalać stylistykę, która docenił nawet sam Jeremy Clarkson i mimo niedoróbek w wykończeniu, niezbyt powalających – jak na tę klasę – osiągów czy przedniego napędu, umieścił 166 w swoim rankingu Top 100 cars oraz w książce “Wiem, że masz duszę”. Na szczególną uwagę zasługuje jakość, kolor skórzanej tapicerki, a także chromowane elementy zewnętrzne.
Produkcję rozpoczęto w 1998 roku, równolegle z produkcja 156tki. Większość podzespołów produkowanych było w Rivalta, tam też składano samochody, do których silniki dostarczały fabryki w Arese i Pratola Serra.
Początkowo oferowano jednostki benzynowe o pojemności 2.0 TS (155 KM), 2.0 V6 Turbo (205 KM), 2.5 V6 (190 KM) i 3.0 V6 (226 KM). Gamę silników uzupełniał diesel z wtryskiem common rail o pojemności 2.4 (136 KM).
W standardzie dostajemy manualną skrzynię 6-stopniową, do wersji 6-cylindrowych za dopłatą dostępna jest skrzynia automatyczna Sportronic z możliwością sekwencyjnej zmiany biegów. Skrzynia automatyczna nie cieszyła się uznaniem z powodu zbyt dużego niedopracowania.
Zawieszenie przednie składa się z podwójnych wahaczy poprzecznych, amortyzatorów teleskopowych i stabilizatora poprzecznego. Tylne zaś z osi wielowahaczowych, sprężyn śrubowych i stabilizatorów poprzecznych. Największym mankamentem zawieszenia są amortyzatory, auto klasy E dostosowywane jest głównie do jazdy po autostradach. Jako, że w Polsce jest to niemal niemożliwe, zawieszenie ulega częstym awariom. Ponadto przy większych prędkościach, na nierównych drogach, Alfa 166 zachowuje się niepewnie. Na szczęście wady zostały nieco poprawione w egzemplarzach wyprodukowanych po 2000 roku. Hamowanie odbywa się po przez tarcze o średnicy 310 mm z przodu, oraz 276 mm z tyłu. Ponadto bezpieczeństwu służy system stabilizacji jazdy VDC, system zapobiegania poślizgom ASR, układ kontroli trakcji TCS oraz ABS z elektronicznym systemem rozkładu siły hamowania EBD. W wersji z podstawowym wyposażeniem nie mamy do czynienia z przepychem dostępnych funkcji. Jednak za dopłatą dostępne są całkiem ciekawe rozwiązania: automatycznie ściemniające się lusterko wewnętrzne, składane elektrycznie lusterka zewnętrzne, nawigacja, felgi z polerowanego aluminium, radio z systemem DSP (Digital Signal Processing), czujnik deszczu. W porównaniu do liderów w tej klasie takich jak Mercedes, BMW czy Audi, Alfa pod względem dostępnego wyposażenia wypada blado, a w tej klasie jest to bardzo ważne.
W 2003 roku Alfę 166 poddano faceliftingowi, po której wyglądała bardziej agresywnie, względem modeli 156 i 147 ujednolicono przednią część samochodu. Zmodernizowano także zawieszenie, wnętrze, a także wprowadzono nowe jednostki: benzynową o pojemności 3.2 (240 KM) oraz wzmocnionego, 20 zaworowego diesla o pojemności 2.4 (175 KM). Z powodu nowych norm emisji spalin silnik 2.0 V6 Turbo został wycofany, a silnik 2.5 V6 dodatkowo zmodernizowany, nowy charakteryzował się mniejszą mocą – 188 KM.
W krajach ruchu prawostronnego – Wielka Brytania, Australia, Irlandia – sprzedaż była dramatycznie znikoma, klientów nie przyciągnął nawet facelifting w 2003 czy nowa, mocniejsza jednostka diesla. W rezultacie produkcja wersji z kierownicą po prawej stronie przynosiła ogromne straty i firma zdecydowała się ją przerwać. Nastąpiło to w grudniu 2005 roku.
Powstały plany odnośnie nowego modelu Maserati CC, istnieje duże prawdopodobieństwo, że będzie posiadało płytę podłogową właśnie ze 166tki.
Alfa Romeo 166 jest rzadko spotykana na polskich drogach, potencjalnych klientów odstrasza z pewnością cena, która trzeba zapłacić za nowy egzemplarz. Mało tego, nie dość, że utrzymanie tego auta jest bardzo drogie, to jeszcze drastycznie traci na wartości – jak obliczono w programie Top Gear – 50 funtów dziennie. Takiego auta nie kupi mężczyzna w średnim wieku z wyższej klasy społecznej. Kupi je ktoś z wyszukanym gustem, dla którego fakt z posiadania arcydzieła na kółkach będzie najlepszą rekompensatą za ciągle powiększający sie debet w banku czy kolejny siwy włos z powodu kolejnej awarii…
Opracowanie: Tuti
